Afscheid in stijl

VFC JO13-1 vs Excelsior '20 JO13-1 (1-2)
24 mei 2025

Een bewogen seizoen kwam vandaag ten einde. Na grote hoogtes als het kampioenschap in de tweede fase tot diepe dalen als het vertrek van de trainers en het dramatisch mislopen van de finale van het Vlaardings kampioenschap, speelde VFC JO13-1 vandaag zijn laatste wedstrijd in deze samenstelling thuis tegen Excelsior '20. Vaak een lastige tegenstander en met de traditionele fantasieopstelling die Dinand bedacht had, kon dit wel eens een bijzondere ochtend worden, waarbij niet vergeten moest worden dat een verdienstelijke vierde plek ook nog mogelijk was.

VFC had nog niet afgetrapt of de bal lag alweer achter Suheyl. Nog geen twintig seconden had het geduurd voordat het eerste schot van Excelsior kon worden afgevuurd. Via de vingertoppen ging de bal nog net naast, maar uit de corner was het wel meteen raak. En voor de zoveelste zaterdag op rij begon VFC weer met een achterstand aan de wedstrijd. Dit keer bleek het echter compleet machteloos om de aansluiting te forceren. Met alleen Suheyl op zijn vaste plek hadden de jongens geen idee wat ze moesten doen en konden ze elkaar niet vinden. Voor Excelsior was het heerlijk voetballen.
Heel sporadisch kwam VFC er een beetje doorheen, maar echt dicht bij het doel van de tegenstander kwam het nooit. Een schotje van afstand van Mees was nog het gevaarlijkst, maar miste overtuiging en was een makkelijke prooi voor de keeper. Vlak voor rust kwam VFC nog goed weg toen Suheyl ver buiten zijn strafschopgebied in eerste instantie een aanval onschadelijk maakte, maar de rebound van veraf net naast het open doel zag belanden.

Onder het toeziend oog van de trainer voor volgend jaar moest VFC het tij in de laatste dertig minuten van het seizoen zien te keren. Deze zal bij de aanblik van het spel ook even getwijfeld hebben over de uitdaging die hij is aangegaan.

De scheidsrechter had nog niet gefloten voor de hervatting of de eerste corner voor Excelsior was alweer een feit. Hoewel deze geen gevaar opleverde, was het wel exemplarisch voor de onmacht van VFC om van de eigen helft te komen. Het werd nu prijsschieten op Suheyl, die knap zijn doel schoon hield, maar dit uiteindelijk met een korte blessurebehandeling moest bekopen. Gelukkig kon hij verder.
En ineens, uit het niets, was er wat ruimte voor VFC. Mats speelde Senn aan in het midden die zonder nadenken Ravi wegstuurde. Deze kreeg een vrije doortocht en schoot koelbloedig de gelijkmaker tegen de touwen.
Overtuigend was het echter allemaal nog steeds niet en VFC liet Excelsior maar voetballen. Een doelpunt van Excelsior werd nog afgekeurd wegens duidelijk buitenspel, maar niet veel later moest Suheyl toch buigen en kwam VFC weer op achterstand.
Een kopbal van Joep uit een corner ging nog over, maar VFC was verder kansloos.
Tenslotte sloot Ravi zijn carrière bij VFC in stijl af door in de slotseconde van de wedstrijd nog een onterechte rode kaart te incasseren na een vrij normale schouderduw.

En zo kwam het seizoen 2024-2025 ten einde met een plaats in het rechterrijtje en nemen we afscheid van zeven spelers die elk hun eigen weg gaan en het geluk elders zoeken en is het jammer dat VFC niet in staat is gebleken dit team bij elkaar te houden. En daarmee kwam er ook een einde aan een mooie JO13 generatie die met name als collectief tot grootse dingen in staat kon zijn, met soms oogstrelend tikitaka voetbal, maar, zoals ook vandaag, soms het niveau van mijn eigen D3 van Zwaluwen van 1986 niet ontstijgend.

Dit was het laatste wedstrijdverslag van de JO13-1. Ik heb ze met veel plezier geschreven. Hoewel hier en daar wat geromantiseerd, heb ik geprobeerd de werkelijkheid zo min mogelijk geweld aan te doen. Bedankt voor het volgen van het wel en wee van dit bijzondere team.
Ik wens iedereen veel succes voor het volgende seizoen, bij VFC, een andere vereniging of in een andere sport.