Special Olympics 2024 (3/3)

DERDE DAG: De finale
Op deze zondag is het weer vroeg opstaan. Nu is het niet alleen douchen, aankleden en ontbijten, maar moet ook alles worden ingepakt en moet het huisje bezemschoon worden achtergelaten. En natuurlijk weer op tijd in Tilburg zijn. De eerste wedstrijd is weliswaar om 11:00 uur, maar de leiding moet al om 09:30 uur aanwezig zijn. En dus de spelers ook.

De eerste wedstrijd vandaag is tegen sv Venray. Deze ploeg uit de provincie Zuid-Limburg speelt in rood shirt/wit short. VFC is warm gelopen. Er wordt een stuk beter gespeeld en Kevin in het doel pakt de ene na de andere bal. Scoren bij Venray lukt niet. Daarentegen lukt het VFC wel. Het eerste doelpunt komt op naam van Sidney. Ook het tweede doelpunt komt van hem. Een bijzonder doelpunt, want in alle drukte voor het doel geeft Sidney onverwacht een hakje richting doel. De bal gaat zo het doel in. Yes! Iets minder fortuinlijk is Jeroen op dat moment. Hij heeft flink last van zijn rechterknie en moet het veld verlaten. Door de pijn kan hij echt niet verder spelen. Goed balen is dat! Michael zet het derde doelpunt en tot slot maakt Derry er 0-4. Kevin heeft geen doelpunten doorgelaten en met 4 doelpunten pakt VFC de 3 wedstrijdpunten. Kijk, daar word je nu echt blij van.

Dan de laatste wedstrijd in deze poule. Tegenstander is Wittenhorst. Zij komen uit Horst aan de Maas, provincie Zuid-Limburg. Zij spelen in Oranje shirt/zwart short. Deze wedstrijd verloopt een stuk moeilijker. De spelers van Wittenhorst laten zich niet passeren. De keeper pakt de ballen die toch nog zijn kant opkomen. Maar scoren? Nee, dat staan ze niet toe. Aan VFC-zijde gebeurt eigenlijk hetzelfde. Iris, Pascal, Bryant, Michael, Martin en de andere spelers zorgen voor een goede verdediging. Ook Kevin draagt een flink ‘steentje bij’. Zo houden beide ploegen het vol tot het eindsignaal: 0-0. Beide ploegen een wedstrijdpunt erbij.

Uiteindelijk blijken de 7 punten die we hebben binnengehaald goed te zijn voor een 2e plaats in deze poule. De nummer 5 is Venray, nr. 4 Sportclub Only Friends, nr. 3 Wittenhorst. Dat betekent dat we opnieuw de finale tegen de nr. 1 spelen: sv Koedijk. Net zoals vorige keer in Haaksbergen. De geschiedenis lijkt zich te herhalen.
Ook zij spelen in zwarte/geel gestreepte shirts. Zo kan de wedstrijd niet gespeeld worden. Eén van de officials haast zich om hesjes te regelen. Ondertussen heeft sv Koedijk een praktische handeling gedaan: ze dragen de shirts binnenstebuiten: de binnenkant is namelijk wit.

De wedstrijd kan beginnen (wel wat later dan het officiële centrale startsignaal). Als de wedstrijd bezig is komt de official met shirts van de Special Olympics. Goed bedoeld, maar inmiddels niet meer nodig. De wedstrijd wordt gespeeld. Het is spannend. Aanvallen over en weer. Verdediging aan beide zijden goed. Keepers die prima hun werk doen. Kevin pakt de moeilijkste ballen. Net als twee jaar geleden lijkt het op een gelijkspel af te stevenen. Er moet echter een winnaar komen. Bij gelijkspel volgen penalty’s. Dat gebeurt in dit geval ook: bij het eindsignaal is de stand nog steeds 0-0.

Het blijft daardoor wel heel spannend. Kan Kevin de ballen stoppen? Kunnen onze ‘schutters’ de bal in het doel krijgen? De eerste de beste bal weet Kevin tegen te houden. De andere helaas niet. Bij de schutters van VFC zijn sommige schoten raak, maar wordt een aantal tegengehouden. Uiteindelijk is het duidelijk: sv Koedijk heeft meer voltreffers dan VFC. Zij hebben daarmee de wedstrijd gewonnen en pakken naast de wedstrijdpunten de gouden medaille. Zie het maar als een mooie revanche op onze overwinning op hen tijdens de Special Olympics 2022 in Haaksbergen. Wij gaan in ieder geval met een zilveren plak naar huis. Dat hadden wij allen gisteren toch echt niet meer verwacht.

Bij zowel de spelers als het publiek breekt de spanning. Tranen bij de één van teleurstelling, bij de ander van pijn, bij een derde van blijdschap vanwege de tweede plaats.
De medaille-uitreiking verloopt erg rommelig. Ons team wordt naar voren geroepen, maar overgeslagen bij de overhandiging van de medailles. Als we de medailles in ontvangst hebben genomen blijkt er ook nog één te weinig te zijn. We doen onze eigen huldiging. Hoofdtrainer Wim den Hollander hangt één voor één de medailles om bij onze spelers: Martin, Pascal, Iris, Angelo, Kevin, Sidney, Roald, Jeroen, Rick, Bryant, Derry en Michael.

Zo komt er een eind aan deze editie van de Special Olympics. Alle spullen worden in de bus geladen en de spelers stappen in. Moe. Voldaan. Heel veel indrukken opgedaan. Ondertussen is het EK begonnen en speelt Nederland zijn eerste wedstrijd. Of het de spelers boeit? Geen idee. Dat is ook nu niet belangrijk als je terugkeert van zo’n prachtig evenement met een zilveren plak in bezit. Onze kanjers hebben het maar mooi geflikt!

Dank aan alle begeleiders, vrijwilligers, sponsoren, ouders en andere toeschouwers. Zonder deze steun kunnen we dit soort activiteiten niet realiseren. Dat zou toch wel heel erg jammer zijn als je ziet wat het met onze G-spelers allemaal in positieve zijn doet. Over twee jaar is de volgende editie van de Special Olympics.

Gerard Brouwer
(Foto: Een trots G-Team SONS met hun verdiende zilveren medailles)